قند خون بالا (هایپرگلیسمی) چیست؟ علائم و روش‌های درمان

مقدمه و شناخت بیماری

قند خون بالا (هایپرگلیسمی) چیست؟

هایپرگلیسمی به معنای قند خون بالا است. این وضعیت اغلب در افراد مبتلا به دیابت دیده می‌شود. وقتی دیابت دارید، بدن شما انسولین کافی تولید نمی‌کند یا نمی‌تواند از آن به درستی استفاده کند. گلوکز زیادی در خون شما باقی می‌ماند و به سلول‌های شما نمی‌رسد.

هایپرگلیسمی شدید همچنین می‌تواند منجر به یک عارضه حاد (ناگهانی و شدید) خطرناک به نام کتواسیدوز دیابتی (DKA) شود، به خصوص در افراد دیابتی که انسولین مصرف می‌کنند یا افرادی که دیابت نوع ۱ تشخیص داده نشده دارند. این وضعیت نیاز به درمان فوری پزشکی دارد.

هایپرگلیسمی چه سطح قند خونی دارد؟

برای افرادی که دیابت برایشان تشخیص داده نشده، هایپرگلیسمی به معنای قند خون بالاتر از ۱۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر در حالت ناشتا (عدم مصرف غذا به مدت حداقل هشت ساعت) است.

پیش‌ دیابت زمانی است که قند خون ناشتای فرد بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد.

فردی که قند خون ناشتای او بیش از ۱۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر در بیش از یک نوبت باشد، معمولاً تشخیص دیابت دریافت می‌کند – معمولاً دیابت نوع ۲. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ معمولاً در زمان تشخیص، قند خون بسیار بالایی (بالای ۲۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر) دارند.

برای فرد مبتلا به دیابت، هایپرگلیسمی معمولاً به معنای سطح قند خون بالاتر از ۱۸۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یک تا دو ساعت پس از غذا خوردن در نظر گرفته می‌شود. اما این می‌تواند بسته به اهداف قند خون مورد نظر برای شما متفاوت باشد.

سطح قند خون من باید چقدر باشد؟

اگر دیابت دارید، بسته به شرایط و آزمایشی که گرفته می‌شود، قند خون نرمال برای شما متفاوت خواهد بود:

• آزمایش HbA1c که هر دو تا سه ماه ممکن است برای شما درخواست شود: کمتر از 7%
• در صورت اندازه گیری قند خون در منزل، 130-80 قبل از خوردن غذا و کمتر از 180 دو ساعت بعد از غذا

نکته مهم: این سطوح قند خون صرفاً جهت راهنمایی هستند. سطوح قند خون نرمال برای شما ممکن است بسته به سن و نوع دیابت شما متفاوت باشد. در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.

قند خون چیست؟

قند یا همان گلوکز، عمدتاً از کربوهیدرات‌های موجود در غذا و نوشیدنی‌هایی که مصرف می‌کنید، حاصل می‌شود. این منبع اصلی انرژی بدن شماست. خون شما گلوکز را به تمام سلول‌های بدن شما منتقل می‌کند تا برای تولید انرژی از آن استفاده کند.

اگر دیابت ندارید، چندین فرآیند بدنی به طور طبیعی به حفظ قند خون شما در محدوده سالم کمک می‌کنند. انسولین، هورمونی که لوزالمعده شما تولید می‌کند، مهمترین عامل در حفظ قند خون سالم است.

قند خون بالا اغلب به دلیل کمبود انسولین یا مقاومت به انسولین اتفاق می‌افتد. این امر منجر به دیابت می‌شود. افرادی که دیابت دارند باید از داروهایی مانند داروهای خوراکی دیابت یا انسولین مصنوعی و/یا تغییرات سبک زندگی برای کمک به حفظ سطح قند خون خود در محدوده مناسب استفاده کنند.

هایپرگلیسمی چقدر شایع است؟

قند خون بالا و دیابت بسیار شایع هستند – حدود ۱ نفر از هر ۱۰ نفر در ایالات متحده دیابت دارد. دوره‌های هایپرگلیسمی، نیز در افراد مبتلا به دیابت بسیار رایج است.

علائم و علت‌ها

علائم و نشانه‌های قند خون بالا چیست؟

قند خون بالا معمولاً تا زمانی که سطح گلوکز بالای ۱۸۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg/dL) نرود، علائمی ایجاد نمی‌کند.

علائم قند خون بالا به آرامی و طی چند روز یا چند هفته ایجاد می‌شوند. هرچه سطح قند خون بیشتر بالا بماند، علائم جدی‌تر می‌شوند. اما برخی از افرادی که مدت طولانی دیابت نوع ۲ داشته‌اند، ممکن است علی‌رغم سطح قند خون بالا، هیچ علامتی نشان ندهند.

علائم و نشانه‌های اولیه

تشخیص علائم اولیه قند خون بالا می‌تواند به شناسایی و درمان فوری آن کمک کند.

مراقب موارد زیر باشید:

• تکرر ادرار
• افزایش تشنگی
• تاری دید
• احساس ضعف یا خستگی غیرمعمول

علائم و نشانه‌های بعدتر

اگر قند خون بالا درمان نشود، می‌تواند باعث تجمع اسیدهای سمی به نام کتون در خون و ادرار شود. این بیماری کتواسیدوز نامیده می‌شود و نیاز به درمان فوری و اورژانسی دارد. علائم عبارتند از:

• بوی میوه از دهان
• خشکی دهان
• درد شکم
• تهوع و استفراغ
• تنگی نفس
• گیجی
• از دست دادن هوشیاری

چه چیزی باعث قند خون بالا می‌شود؟

هایپرگلیسمی اغلب ناشی از کمبود انسولین است. این می‌تواند به دلیل مقاومت به انسولین و/یا مشکلات پانکراس یا لوزالمعده – اندامی که انسولین تولید می‌کند – اتفاق بیفتد.

هورمون‌های دیگر نیز می‌توانند در ایجاد هایپرگلیسمی نقش داشته باشند. به عنوان مثال، کورتیزول اضافی (هورمون استرس) یا هورمون رشد می‌تواند منجر به قند خون بالا شود:

مقاومت به انسولین

یکی از علل شایع هایپرگلیسمی، مقاومت به انسولین است. مقاومت به انسولین که به عنوان اختلال در حساسیت به انسولین نیز شناخته می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های عضلات، چربی و کبد شما آنطور که باید به انسولین پاسخ نمی‌دهند.

وقتی سلول‌های شما به درستی به انسولین پاسخ نمی‌دهند، بدن شما برای تنظیم قند خون به انسولین بیشتر و بیشتری نیاز دارد. اگر بدن شما قادر به تولید انسولین کافی نباشد (یا انسولین کافی تزریق نکنید)، منجر به هایپرگلیسمی می‌شود.

مقاومت به انسولین علت اصلی دیابت نوع 2 است، اما هر کسی ممکن است دچار آن شود، از جمله افراد غیردیابتی و افراد مبتلا به انواع دیگر دیابت. این وضعیت می‌تواند موقت یا مزمن باشد.

علل شایع مقاومت به انسولین عبارتند از:

• چاقی: دانشمندان معتقدند چاقی، به ویژه بافت چربی اضافی در شکم و اطراف ارگان‌های داخلی شما (چربی احشایی)، علت اصلی مقاومت به انسولین است.
• نداشتن فعالیت بدنی
• رژیم غذایی حاوی غذاهای بسیار فرآوری شده، پر کربوهیدرات و چربی‌های اشباع
• برخی داروها، از جمله کورتیکواستروئیدها، برخی داروهای فشار خون، HIV و روانپزشکی. این داروها بسته به مدت زمان مصرف، ممکن است باعث مقاومت به انسولین موقت یا طولانی مدت شوند.

برخی شرایط هورمونی می‌توانند منجر به مقاومت به انسولین شوند، مانند:

• سندرم کوشینگ (کورتیزول بالا)
• آکرومگالی (هورمون رشد بالا)
• بارداری: در دوران بارداری، جفت هورمون‌هایی را آزاد می‌کند که باعث مقاومت به انسولین می‌شوند. برای برخی افراد، این امر منجر به دیابت بارداری می‌شود.

برخی شرایط ژنتیکی ارثی نیز با مقاومت به انسولین مرتبط هستند، از جمله:

• سندرم رابسون-مندنهال
• سندرم دونوهو
• دیستروفی میوتونیک
• سندرم آلستروم
• سندرم ورنر

مشکلات پانکراس

آسیب به پانکراس می‌تواند منجر به عدم تولید انسولین و افزایش قند خون شود. بیماری‌های پانکراس که می‌توانند باعث افزایش قند خون و دیابت شوند عبارتند از:

• بیماری خودایمنی: در دیابت نوع ۱، سیستم ایمنی بدن شما به دلایل ناشناخته به سلول‌های تولیدکننده انسولین در پانکراس شما حمله می‌کند. این بدان معناست که پانکراس شما دیگر نمی‌تواند انسولین تولید کند و در نتیجه باعث افزایش قند خون می‌شود. دیابت خودایمنی نهفته در بزرگسالان (LADA) نیز ناشی از یک واکنش خودایمنی است، اما بسیار کندتر از نوع ۱ ایجاد می‌شود.
• پانکراتیت مزمن: این بیماری باعث التهاب طولانی مدت پانکراس شما می‌شود که می‌تواند به سلول‌های تولیدکننده انسولین آسیب برساند. این می‌تواند منجر به کمبود انسولین و افزایش قند خون شود. پانکراتیت یکی از علل شناخته شده دیابت نوع ۳c است.
• سرطان پانکراس: سرطان در پانکراس شما می‌تواند به سلول‌های تولیدکننده انسولین آسیب برساند و در نتیجه منجر به کمبود انسولین و افزایش قند خون شود. حدود ۲۵٪ از افراد مبتلا به سرطان پانکراس ۶ ماه تا ۳۶ ماه قبل از تشخیص سرطان پانکراس، به دیابت مبتلا می‌شوند.
• فیبروز کیستیک: افرادی که فیبروز کیستیک دارند، مخاط یا موکوس بیش از حد تولید می‌کنند که می‌تواند در پانکراس اسکار ایجاد کند. این می‌تواند باعث شود پانکراس انسولین کمتری تولید کند و در نتیجه باعث افزایش قند خون و دیابت مرتبط با فیبروز کیستیک (CFRD) شود.

علل موقت قند خون بالا

برخی موقعیت‌ها می‌توانند به طور موقت سطح قند خون شما را افزایش داده و باعث افزایش قند خون در افراد مبتلا به دیابت و غیر دیابتی شوند.

استرس فیزیکی، مانند استرس ناشی از بیماری، جراحی یا آسیب‌دیدگی، می‌تواند به طور موقت قند خون شما را افزایش دهد. استرس عاطفی حاد، مانند تجربه تروما یا استرس‌های ناشی از کار، نیز می‌تواند قند خون شما را افزایش دهد. این به این دلیل است که بدن شما در این وضعیت، کورتیزول و/یا اپی نفرین (آدرنالین) آزاد می‌کند.

علل قند خون بالا در افراد دیابتی

عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد قند خون بالا در افراد مبتلا به دیابت نقش داشته باشند. اگر عواملی مانند غذا و داروهای دیابت از وضعیت متعادل خود خارج شوند، ممکن است قند خون بالا رود.

شرایط رایجی که می‌توانند منجر به قند خون بالا در افراد مبتلا به دیابت شوند عبارتند از:

• عدم مصرف انسولین کافی، تزریق انسولین اشتباه یا انسولین تاریخ گذشته، یا مشکل در تزریق (مانند مشکل در محل تزریق در پمپ انسولین)
• عدم زمان‌بندی صحیح مصرف انسولین و کربوهیدرات
• میزان کربوهیدرات مصرفی با میزان انسولین بدن یا انسولین مصرفی‌تان در تعادل نیست
• دوز داروی خوراکی دیابت که مصرف می‌کنید برای شما کافی نیست
• فعالیت کمتر از حد معمول
• پدیده داون

عوارض قند خون بالا چیست؟

عوارض طولانی مدت

حفظ قند خون در محدوده سالم می‌تواند به جلوگیری از بسیاری از عوارض مرتبط با دیابت کمک کند. عوارض طولانی مدت قند خون بالا که درمان نمی‌شوند عبارتند از:

• بیماری قلبی عروقی
• آسیب عصبی (نوروپاتی)
• آسیب کلیوی (نفروپاتی دیابتی) یا نارسایی کلیه
• آسیب به عروق خونی شبکیه (رتینوپاتی دیابتی) که می‌تواند منجر به نابینایی شود
• مشکلات مربوط به پا، ناشی از آسیب اعصاب یا خون‌رسانی ضعیف که می‌تواند منجر به عفونت‌های جدی پوستی، زخم و در برخی موارد شدید، قطع عضو شود
• مشکلات استخوان و مفاصل
• عفونت دندان و لثه

عوارض اورژانسی

اگر قند خون بسیار بالا برود یا اگر سطح بالای قند خون درمان نشود، می‌تواند منجر به دو بیماری جدی شود.

• کتواسیدوز دیابتی(DKA): این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که انسولین کافی در بدن وجود ندارد. وقتی این اتفاق می‌افتد، گلوکز نمی‌تواند برای تامین انرژی وارد سلول‌های شما شود. سطح قند خون شما بالا می‌رود و بدن شما شروع به تجزیه چربی برای انرژی می‌کند.
  وقتی چربی برای تولید انرژی در بدن تجزیه می‌شود، اسیدهای سمی به نام کتون تولید می‌کند. کتون‌ها در خون تجمع یافته و در نهایت به ادرار می‌ریزند. اگر کتواسیدوز دیابتی درمان نشود، می‌تواند منجر به کمای دیابتی شود که می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
• وضعیت هیپرگلیسمی هیپراسمولار(HHS): این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که بدن انسولین تولید می‌کند، و این انسولین کافی است تا کتواسیدوز ایجاد نشود، اما برای کنترل شدید قند خون کافی نیست. سطح گلوکز خون ممکن است بسیار بالا برود – بیش از ۶۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر بدون کتواسیدوز. اگر به این وضعیت مبتلا شوید، بدن شما نمی‌تواند از گلوکز یا چربی برای انرژی استفاده کند.
  سپس گلوکز وارد ادرار می‌شود و باعث افزایش ادرار می‌شود. وضعیت هیپرگلیسمی هیپراسمولار دیابتی اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به کم‌آبی بدن و کما شود که این هم بسیار خطرناک است. دریافت فوری و اورژانسی مراقبت‌های پزشکی بسیار مهم است.

تشخیص و آزمایش‌ها

قند خون بالا (هایپرگلیسمی) چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک برای غربالگری قند خون و تشخیص دیابت، آزمایش خون تجویز می‌کنند. این آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش قند خون ناشتا
• آزمایش تحمل گلوکز (OGTT)
• آزمایش A1c

افراد مبتلا به دیابت از آزمایش قند خون در منزل (با استفاده از دستگاه سنجش قند خون) برای نظارت بر قند خون خود و بررسی قند خون بالا استفاده می‌کنند.

درمان و دارو‌ها

قند خون بالا چگونه درمان می‌شود؟

درمان در منزل

پزشک شما ممکن است برای حفظ سطح قند خون در محدوده هدف، موارد زیر را پیشنهاد کند:

• ورزش کنید: ورزش منظم اغلب یک راه موثر برای کنترل قند خون است. اما اگر در ادرار شما کتون دیده شده، ورزش نکنید. این کار می‌تواند قند خون شما را حتی بالاتر ببرد.

پیشنهاد می‌کنیم راهنمای ورزش کردن برای مبتلایان به دیابت؛ نکات کنترل دیابت با تحرک را در مقاله زیر بخوانید.

بیشتر بخوانید:

راهنمای ورزش کردن برای مبتلایان به دیابت

• داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید: اگر اغلب دچار هایپرگلیسمی می‌شوید، پزشک شما ممکن است دوز یا زمان مصرف داروی شما را تنظیم کند.
• برنامه غذایی دیابت خود را رعایت کنید: خوردن وعده‌های غذایی کوچک‌تر و اجتناب از نوشیدنی‌های شیرین و میان وعده‌های مکرر مفید است. اگر در رعایت برنامه غذایی خود مشکل دارید، از پزشک یا متخصص تغذیه کمک بخواهید.
• قند خون خود را چک کنید: قندخون خود را طبق دستور پزشک خود کنترل کنید. اگر بیمار هستید یا نگران هایپرگلیسمی یا هیپوگلیسمی شدید هستید، در دفعات بیشتری قند خود را چک کنید.
• دوز انسولین خود را تنظیم کنید: تغییرات در برنامه انسولین یا مکمل انسولین کوتاه اثر می‌تواند به کنترل هایپرگلیسمی کمک کند. منظور از مکمل، دوز اضافی انسولین است که برای کمک به اصلاح موقت سطح قند خون بالا استفاده می‌شود. در صورت داشتن قند خون بالا، از پزشک خود بپرسید که چند وقت یکبار به دوز مکمل انسولین نیاز دارید.

درمان اورژانسی برای هایپرگلیسمی شدید

اگر علائم و نشانه‌های کتواسیدوز دیابتی یا وضعیت هایپرگلیسمی هایپراسمولار را دارید، ممکن است در اورژانس تحت درمان قرار بگیرید یا در بیمارستان بستری شوید. درمان اورژانسی می‌تواند قند خون شما را به حد طبیعی کاهش دهد. درمان معمولاً شامل موارد زیر است:

• جایگزینی مایعات: شما مایعات – معمولاً از طریق ورید (داخل وریدی) – دریافت خواهید کرد تا زمانی که بدن شما مایعات مورد نیاز خود را داشته باشد. این جایگزین مایعاتی می‌شود که از طریق ادرار از دست داده‌اید. همچنین به رقیق شدن قند اضافی در خون شما کمک می‌کند.
• جایگزینی الکترولیت: الکترولیت‌ها مواد معدنی موجود در خون شما هستند که برای عملکرد صحیح بافت‌های شما ضروری هستند. کمبود انسولین می‌تواند سطح الکترولیت‌ها را در خون شما کاهش دهد. شما به صورت وریدی الکترولیت دریافت خواهید کرد تا به عملکرد صحیح قلب، عضلات و سلول‌های عصبی شما کمک کند.
• انسولین درمانی: انسولین فرآیندهایی را که باعث تجمع کتون‌ها در خون شما می‌شوند، معکوس می‌کند. همراه با مایعات و الکترولیت‌ها، شما انسولین درمانی دریافت خواهید کرد – معمولاً از طریق ورید.

با بازگشت بدن شما به حالت عادی، پزشک بررسی خواهد کرد که چه چیزی ممکن است باعث ایجاد هایپرگلیسمی شدید شده باشد. بسته به شرایط، ممکن است به آزمایش‌ها و درمان‌های اضافی نیاز داشته باشید.

اگر قند خون بالا (هایپرگلیسمی) داشته باشم چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟

پیش‌آگهی افراد مبتلا به هایپرگلیسمی بسته به شرایط و مدیریت دیابت آن‌ها، متفاوت است.

عوامل متعددی بر میزان موفقیت یک فرد در مدیریت دیابت تأثیر می‌گذارند، از جمله:

• دسترسی به خدمات مراقبت‌های بهداشتی
• دسترسی به آموزش دیابت
• دسترسی به فناوری و داروهای مدیریت دیابت
• دسترسی به منابع غذایی و ورزشی سالم
• حمایت از طرف عزیزان
• شرایط سلامت روان، مانند افسردگی و اضطراب
• سایر شرایط سلامت جسمی

هایپرگلیسمی مزمن می‌تواند عوارض شدیدی ایجاد کند و این عوارض معمولاً برگشت‌ناپذیر هستند. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که هایپرگلیسمی مزمن درمان نشده، طول عمر را کوتاه کرده و کیفیت زندگی را بدتر می‌کند.

دانستن این نکته مهم است که می‌توانید با دیابت زندگی سالمی داشته باشید. موارد زیر کلید پیش‌آگهی بهتر هستند:

• تغییرات سبک زندگی
• ورزش منظم
• تغییرات رژیم غذایی
• چک کردن منظم قند خون، به ویژه برای کسانی که انسولین مصرف می‌کنند

مطالعات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به دیابت ممکن است بتوانند با نگه داشتن مداوم سطح A1C خود زیر 7٪، خطر عوارض را کاهش دهند.

پیشگیری، مدیریت و کنترل

چگونه می‌توانم از بروز قند خون بالا جلوگیری کنم؟

متأسفانه پیشگیری کامل از بروز قند خون بالا در هنگام ابتلا به دیابت می‌تواند دشوار باشد. اما می‌توانید برنامه مدیریت دیابت خود را طوری تنظیم کنید که تعداد دفعات هایپرگلیسمی را کاهش دهد.

انجام این کار زمانی آسان‌تر می‌شود که شما و پزشکتان از علت افزایش قند خون خود مطلع باشید. تا حد امکان در مورد هر دوره افزایش قند خونتان، به پزشکتان اطلاعات لازم را بدهید. رفع مشکل ممکن است مواردی به سادگی تغییر زمان مصرف دارو، غذا خوردن و ورزش کردن باشد.

مراحل زیر می‌تواند به پیشگیری از قند خون بالا کمک کند:

• تمام داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید.
• دستورالعمل‌های پزشک خود را در مورد غذا و ورزش دنبال کنید.
• قند خون خود را مرتباً بررسی کنید.

زندگی با قند خون بالا

چگونه قند خون خود را پایین بیاوریم (بایدها – نبایدها)

اگر دیابت دارید، مهم است که سعی کنید از بالا رفتن بیش از حد سطح قند خون خود جلوگیری کنید، و یا در صورت بروز دوره‌های قند خون بالا، قند خونتان را پایین بیاورید (فراموش نکنید که این توصیه‌ها برای پایین آوردن فوری و اورژانسی قند خون نیست).

راهنمای مراجعه به پزشک

چه زمانی باید در مورد قند خون بالا به پزشک مراجعه کنم؟

• اگر دیابت دارید و مرتباً قند خونتان بالا می‌رود، با پزشک در مورد مدیریت و کنترل دیابت صحبت کنید. او ممکن است با اقداماتی شامل تغییرات در رژیم دارویی، برنامه‌های غذایی یا برنامه ورزشی شما، برنامه مدیریت دیابتتان را تنظیم کند.
• اگر سعی کرده‌اید قند خون خود را پایین بیاورید اما سطح قند خون شما هنوز بالاست یا هنوز علائم مربوط به قند خون بالا را دارید.
• اگر علائم قند خون بالا را دارید و هنوز تشخیص دیابت برای شما داده نشده است.

چه زمانی باید به اورژانس مراجعه کنم؟ (توصیه‌های فوری)

اگر فکر می‌کنید قند خون بالایی دارید و هر یک از علائم زیر را نیز مشاهده می‌کنید، باید فورا با اورژانس 115 تماس گرفته یا به اورژانس مراجعه کنید:

این‌ها می‌توانند نشانه‌هایی از یک مشکل جدی باشند و باید درمان فوری و اورژانسی دریافت کنید.

چه سوالاتی باید از پزشک خود بپرسید؟

بیماری یا عفونت می‌تواند باعث افزایش قند خون شما شود، بنابراین برنامه‌ریزی برای این موقعیت‌ها مهم است. با پزشک خود در مورد ایجاد یک برنامه برای روزهای بیماری صحبت کنید.

سوالاتی که باید بپرسید:

• وقتی بیمار هستم، هر چند وقت یکبار باید قند خونم را کنترل کنم؟
• آیا تزریق انسولین یا دوز قرص دیابت خوراکی من وقتی بیمار هستم تغییر می‌کند؟
• چه زمانی باید برای بررسی کتون‌ آزمایش بدهم؟
• اگر نتوانم غذا بخورم یا بنوشم چه باید بکنم؟
• چه زمانی باید از پزشک یا اورژانس کمک بگیرم؟

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما

هایپرگلیسمی یا قند خون بالا در افراد مبتلا به دیابت بسیار رایج است. چک منظم قند خون و مراجعه منظم به پزشک می‌تواند به شما در مدیریت صحیح دیابت و هایپرگلیسمی کمک کند. مهم است که به یاد داشته باشید که قند خون بالا لزوماً مزمن و همیشگی نیست.

شما می‌توانید برای پیشگیری از آن اقداماتی انجام دهید. برای مدیریت بهتر دیابت و کنترل قند خون، حتما با پزشک خود که ممکن است پزشک عمومی، متخصص داخلی یا فوق تخصص غدد باشد، صحبت کنید. پزشک می‌تواند به تدوین یک برنامه منظم برای پیشگیری از دوره‌های هایپرگلیسمی به شما کمک کند.